Upprennandi virtuoso

Við Elsa fórum í Salinn í Kópavogi í gær að hlýða á Víking Heiðar Ólafsson spila á píanó. Hann flutti:

J. S. Bach: Frönsk svíta nr. 4 í Es-dúr 

L. v. Beethoven: Sónata op. 57 í f-moll Appassionata
 

HLÉ
 

Ólafur Óskar Axelsson: Píanósvíta (2007) – frumflutningur 

F. Chopin: Sónata nr. 3 í h-moll

Þetta voru stórkostlegir tónleikar. Það er ekkert annað um þetta að segja. Fyrir mína parta þá þótti mér fluttningur hans á Chopin bera af. Chopin, ásamt Rachmaninoff er mitt uppáhaldstónskáld og ég gerþekki þessi sónötu. Reyndar var minn samanburður á fluttningnum gagnvart Arthur Rubinstein, ójafn samanburður kannski, en Víkingur flutti sónötuna af miklu öryggi og stórkostlegri innlifun og túlkun. Hann var bara hreint út frábær. Einnig var hann að frumflytja verk eftir föður sinn sem var bara virkilega skemmtilegt áheyrnar. Skemmtilegur ritmi og spennandi laglínur.

Beethoven var flottur líka. Reyndar komu nokkrar feilnótur hjá honum í byrjun, varla heyranlegar nema fyrir þá er þekkja verkið, en ég, og sennilega allir áheyrendur, hugsuðum rosa jákvætt og sendum kvattningarhugskeyti, sem greinilega skiluðu sér því seinni helmingur var stórkostlegur.

En mest þótti mér til koma encore lagið sem hann flutti. Hann flutti smá eintal í minningu um afa sinn, Víking, sem er nýfallinn frá, talaði fallega til hans og um hann og flutti svo sína útsetningu á "Ave Maria" eftir Sigvalda Kaldalóns honum til heiðurs. Og mikið afskaplega spilaði hann þetta vel.

Ef Víkingur les þetta einhvern tíma, þá takk kærlega fyrir mig.

Reyndar sá ég hann spila Beethoven píanókonsert með sinfóníunni fyrir nokkru, og svo settist hann fyrir aftan mig eftir hlé á meðal áhorfenda. Þannig að ég var í návist þessa upprennandi mikilmennis þessar mínútur.

Ég er þess fullviss um að þarna er á ferð gífurlegt efni í virtuoso. Vegni honum sem best.