Grasekkill - dagur 9

Jæja þá er helgin liðin og ég er orðinn 36 ára. Afmælisdagurinn fór hjá frekar meinlaus. Veðrið setti smá strik í reikninginn, ég ætlaði í Húsdýra- og Fjölskyldugarðinn með börnin í boði Samfylkingarinnar. En það byrjaði að rigna all hressilega í hádeginu og á sama tíma komu gestir til mín í brunch. Þegar því lauk var Þengill sofnaður en veðrið var orðið ágætt. Þegar Þengill svo vaknaði var orðið heldur  seint í rassinn gripið að fara í garðinn. En ég bauð þá bara framleiðendum mínum og bróður í mat og gerði gott úr því. Eldaði nautalundir ásamt bökuðum kartöflum og salati, borið fram með [Yellow tail] rauðvíni, ís í eftirmat, kaffi og koníak.  Næs kvöldstund með þeim nánustu, synd var þó að Elsa var ekki á staðnum. Ég saknaði hennar mikið þarna.  Buuuhuuuuuu.

[Sniff] Daginn eftir vöknuðum við seint aftur, við börnin. Um hádegið borðuðum við hádegismat en fórum svo niður að horfa eitthvað á imbann. Nema hvað, Þengill meiddi sig eitthvað og kom til mín grátandi. Ég lá í sófanum og tók hann til mín, lagði hann á bringuna á mér og þannig sofnaði hann með smá grátbólgin augu. Og ég sofnaði svo líka í kjölfarið. Þetta höfum við feðgar ekki gert í langann tíma og mikið var þetta yndislegt. Síðan vöknuðum við um 14:30 og skutluðumst niður á ströndina við Geldinganes og skottuðumst um þar. Elsa var reyndar á ströndinni líka, bara í Hollandi í aðeins meiri hita en við.

Við skiptum liði í kjölfarið. Bríet fór til vinkonu sinnar Salnýjar Kaju í Kópavoginum, dóttur Sigurgeirs og Signýar. Við Þengill boðuðum komu okkar til Þorfinns og Söru, höfðingjahjónum í Brúnastöðum, og fengum þar vöfflur, sultu og rjóma. Þengill borðaði þar tvær vöfflur. Við dokuðum við og ákváðum að slá saman kvöldverði einnig. Ég fór heim og náði í hamborgara fyrir börnin sem ég átti þar. Við fullorðna fólkið snæddum Lasagna að hætti Söru. Dásamlegt alveg.

Síðan var haldið heim með viðkomu í Kópavogi (ná í Bríeti) og farið að sofa fljótlega eftir það. Það kom smá baklás í Bríeti þegar hún var að fara í náttfötin, hún fékk yfir sig skyndilegt "ég sakna mömmu svo rosalega" kast og brynnti músum yfir því. Við sættumst þá á það að við myndum öll fara að ná í mömmu á föstudagskvöldið út á flugvöll. Það er gott að eiga svoleiðis spil upp í erminni þegar grátköst koma.

Í morgun var Þengill þungur á fætur. Ég hef tekið eftir því að undanfarið er hann að vera sprækur sem lækur á morgnanna. Hann var vanur að spretta upp sem fjöður um leið og hann vaknaði og heimta að fara fram úr. Núna morrar hann út í eitt, og tekur 5 mínútur í það að vakna. Rólega. Góð þróun þar á ferð.