Mikið um ekkert enn eina ferðina.

Enn og aftur, enn eina ferðina, segir Jóhanna ekkert í nokkrum setningum. Ekkert. Engar lausnir, engar áherslur, ekkert. Samt var sérstaklega beðið um að hún myndi nú segja eitthvað.

Ah, jú, hún segir að búið sé að koma "okkur" í þessa stöðu. Bíðum við, var hún ekki ráðherra í stjórninni sem kom "okkur" í þessa stöðu?

Ætlar hún að komast hjá því að segja nokkuð með því að benda á eitthvað annað verra? Jóhanna hin hvíta?

Pólitík snýst um að segja ekkert, fullt af engu, en muna að ef eitthvað er sagt, þá kenna öðrum um.

Vá hvað við erum fucked!

Þessi stjórn ætlar að gera það sem síðasta stjórn gerði líka: Segja ekkert, ekki gefa neitt upp nema almennar skýringar. Engar lausnir, engar áherslur. Enginn almennilegur niðurskurður. Sást best þegar fyrsti fundur ríkisstjórnar var haldinn á Akureyri, flogið norður með allt liðið til þess eins að sýna sig og sjá aðra.

Barði maður potta niðri á Austurvelli fyrir þetta vonleysiskjaftæði? Eru þetta heimturnar?

Róttækar og erfiðar ákvarðanir

Athugasemdir

[Sigurjón Sveinsson, 25.5.2009 kl. 16:44]

Já, leitum nógu langt aftur í tímann svo að ekki falli neitt kusk á Samfylkinguna. Fyrir alla muni.

Nota bene, veit ekki betur en Ingibjörg Sólrún Gísladóttir hafi haft forgöngu fyrir því, ásamt Þorgerði Katrínu, að koma upp minnisvarða skuldsetningunnar og sukksins sem er nærri því persónugervingur ruglsins sem var í gangi: Tónlistarhúsið niðri við höfn. Byrjaði sem 6 milljarðar á áætlun en er komið upp í 25 milljarða and counting....

Sorrí. Samfylkingin var/er blóðug upp að öxlum í sukkinu og ruglinu. Með bankamálaráðherrann í síðustu ríkisstjórn. Sem var ekki einusinni upplýstur um viðvaranir Seðlabankans af eigin formanni, hvað þá meira.

Jóhanna var líka sú sem sagði "NEI" þegar fyrstu tilmæli um flatan niðurskurð í ráðuneytum eftir hrunið. Ekki mátti skera niður. Í einu af dýrustu ráðuneytunum, félagsmálaráðuneytinu. Ef það er ekki "fuck you" til þjóðarinnar, þá veit ég ekki hvað er.