Háskólanám alltaf verið forréttindi hinna gáfaðari og félaglega sterkari

Það er endalaust gaman af þessu þvaðri um jafnrétti til náms. Eins og efnahagsjafnrétti sé það eina sem gildi.

Hvað varð um "gáfulegt" jafnrétti? Félagslegt jafnrétti? Heilsusamlegt jafnrétti (ef svo má að orði komast)?

Það eru ekki allir jafn gáfaðir, því gáfaðari sem maður er, því auðveldara er námið og betra. Það hafa heldur ekki allir  jafn félagslega sterka stöðu. Því sterkari, því meira aðhald og félagslegt öryggi hefur námsmaðurinn. Það eru heldur ekki allir jafn heilsuhraustir á geði. Fólk með geðsjúkdóma á erfiðara með háskólanám.

Námsmenn hafa lítið rifið sig niður í rassgat yfir þessum þáttum "jafnrétti til náms".  Sýnir að jafnrétti er selective, valkvætt, í huga sumra. Sérstaklega þegar það snýr að hinu loðna hugtaki "ríkið, hið opinbera", þá er eins og allt sé leyfilegt að segja og ætlast til.

Jafnrétti til náms verður ALDREI náð. Því fyrr sem fólk sættir sig við það, því betra. 

Háskólanám að verða forréttindi hinna efnameiri

Athugasemdir

[Einar Björn Bjarnason, 2.3.2010 kl. 16:59]

Það má ef til vill, rökstyðja að borga fyrir BA nám. En, ekki fyrir framhaldsnám.

--------------------

En, háskólanám hentar alls ekki öllum. Margir fara þangað, einfaldlega þá í e-h kjaftafag, vegna þess að þeir hafa ekki ákveðið hvað á að gera við lífið.

--------------------

Það má einnig, alveg rökstyðja að hætta alveg, að borga fyrir háskólanám.

Kv.